Znaczenie terminu filozofia ulegało zmianie i nie można go definiować w oderwaniu od jego historii[2]. Ze względu na cele jakie sobie stawia, filozofię można też rozumieć jako naukę lub jako oświecenie[3]. Filozofia rozumiana jako nauka, stawia sobie za zadanie prawdziwe i obiektywne poznanie danego przedmiotu. Z tak rozumianej filozofii wywodzą się współczesne szczegółowe dyscypliny naukowe i taka jest większość współczesnej filozofii akademickiej. „Filozofia jako oświecenie” nastawiona jest natomiast na subiektywny podmiot. Jej zadaniem jest dokonanie oświecenia – przemiany filozofującego podmiotu. Oba znaczenia terminu filozofia często się przenikają w dziełach i życiu poszczególnych filozofów.

Pojęcia filozofii i filozofa pojawiły się w starożytnej Grecji ok. VI/V w. p.n.e. Po raz pierwszy poświadczone są u Herodota[4][5]. Początkowo oznaczały szeroko rozumianą ciekawość intelektualną i poszukiwanie wiedzy. Ściślejszy sens terminom nadał Platon, a za nim Arystoteles. Celem filozofii miała być teoria (θεωρ?α, theor?a), czyli poznanie prawdziwej rzeczywistości, w odróżnieniu od wiedzy pozornej czy przemijającej (δ?ξα, doksa), a także od wiedzy praktycznej